หมากล้อม

ประวัติหมากล้อม

หมาก ล้อม หรือ โกะ นั้นเดิม ถือกำเนิดขึ้น ในประเทศจีน เมื่อประมาณ 3,000 - 4,000 ปีมาแล้วเป็นสิ่งแสดงถึง ความเก่าแก่ และลึกซึ้ง ของอารยธรรมจีน . . . ในถาษาจีน เรียกโกะว่า " เหวยฉี " (Wei Qi)

" เหวยฉี "เป็นที่นิยมเล่นกันในหมู่ปัญญาชนชั้นสูง และขุนนางผู้บริหารประเทศ ในสมัยนั้น . . . เหวยฉี หรือหมากล้อม เป็นหมากกระดาน ประจำชาติจีน ถูกจัดเป็น 1 ใน 4 ศิลปะประจำชาติจีน เป็นภูมิปัญญาจีนแท้ ในขณะที่หมากรุกจีน ยังมีเค้าว่า รับมาจากอินเดีย และเพิ่งจะแพร่หลาย ในสมัยราชวงศ์ถังเท่านั้น ต่อมาเหวยฉีได้เเพร่เข้าสู่ญี่ปุ่นและเกาหลี ที่ญี่ปุ่นนี้เองที่เป็นแผ่นดินทองของ"โกะ" ซึ่ง"โกะ "เป็นคำพูดท ี่ ญี่ปุนใช้เรียกเหวยฉี หรือ หมากล้อม

โกะ รุ่งเรืองอย่างมากในญี่ปุ่น สมัยโชกุน โตกุกาว่า ได้สนับสนุนให้ทหารเล่นโกะ เปลี่ยนวิธีการรบด้วยปัญญา และยังสนับสนุนให้โกะแพร่หลายมากยิ่งขึ้นอีก โชกุนโตกุกาว่า ได้ตั้งสำนักโกะขึ้น 4 สำนัก เพื่อคัดเลือกผู้เป็นยอดฝีมือโกะของญี่ปุ่น โดยจัดให้สำนักทั้ง 4 คือ ฮงนินโบ, อิโนอูเอะ, ยาสุอิ และ ฮายาชิ ส่งคัวแทนมาประลองฝีมือเพื่อชิงตำแหน่ง "เมย์จิน" จากการส่งเสริมโกะของญี่ปุ่นทำให้อีกประมาณ 100 ปี ต่อมา มาตรฐานฝีมือนักเล่นโกะของญี่ปุ่นก้าวหน้านำจีน ซึ่งเป็นต้นกำเนิดของโกะ รวมทั้งประเทศเกาหลี ไปไกลแล้ว

ปัจจุบัน ทั่วโลกเล่นโกะกันอย่างแพร่หลาย โกะ เรียกเป็นสากลว่า " GO " แพร่หลายในกว่า 50 ประเทศ ทั้งทวีปออสเตรเลีย, อเมริกาเหนือ, อเมริกาใต้, ยุโรป, แอฟริกา, เอเชียเกือบทุกประเทศ รวมทั้งประเทศไทย

ใน พ.ศ.2522 ได้เกิดสมาพันธ์หมากล้อมนานาชาติ (International Go Federation) ขึ้น มีประเทศสมาชิกเริ่มแรก 15 ประเทศ ในปี 2535 เพิ่มเป็น 50 ประเทศ ประเทศไทยเข้าเป็นสมาชิกเมื่อ พ.ศ.2526

โกะศาสตร์ และศิลป์อันล้ำค่าแห่งตะวันออก โกะเป็นหมากกระดานที่แตกต่างจากหมากรุกอย่างสิ้นเชิง หมากรุกนั้นชนะได้ด้วยการกินหมากของคู่ต่อสู้ เป็นการชนะโดยทำลายคู่ต่อสู้ แต่โกะชนะด้วยการสร้างดินแดนให้มากกว่าคู่ต่อสู้ ซึ่งเป็นการทำให้ตนเองแข็งแรง โดยบริหารทรัพยากรให้คุ้มค่าที่สุด ผู้เล่นโกะจะต้องมีทั้งความคิดก้าวไกล มีเหตุผลและเป็นคนมีความคิดสร้างสรรค์หรือมีศิลปะ โกะจึงเป็นศาสตร์วิชาชั้นสูงที่ลึกซึ้งออกมาจากความคิดและจินตนาการของผู้ เล่น และการชนะในสนามรบอย่างเดียวนั้นไม่อาจทำให้ชนะสงครามได้ จึงมีสุภาษิตโกะที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ เช่น " จงอย่าชนะสนามรบ แต่แพ้อย่างสง่างาม", "จงเล่นโกะทั้งกระดาน","เสียสละส่วนน้อยเพื่อก้าวไปข้างหน้า"ฯลฯ